Urządzenia biometryczne i ich skuteczność

Człowiek posiada bardzo szeroki zbiór cech-kluczy, po poznaniu których możliwa jest jego niemal bezbłędna identyfikacja. Sprawdzane i oceniane przez tzw. urządzenia biometryczne, postrzegane są jako najlepsze zabezpieczenie. Instaluje się je wszędzie tam, gdzie chce się ograniczyć dostęp (do informacji lub technologi).

Odciskiem palca, skanem tęczówki, podpisem lub cechami charakterystycznymi twarzy potwierdzamy swoją tożsamość. Czy takie zabezpieczenie jest jednak efektywne? Jak trudno podrobić biometryczny podpis? Czy każdy typ takiego zabezpieczenia jest równie skuteczny? O tym poniżej.

Ranking identyfikatorów

Jak zgodnie twierdzą specjaliści, nie każdy biometryczny podpis jest równie skuteczny i bezpieczny. Rozwój tej technologi jest bardzo dynamiczny, a więc i ranking ich przydatności się zmienia. Jeszcze niedawno za najlepsze uznawało się możliwości skanerów odcisków palców oraz obrazu tęczówki oka. Metody te zepchnęła na dalszą pozycję technologia, umożliwiająca uzyskanie obrazu naczyń krwionośnych człowieka, w ramach potwierdzenia tożsamości.

Małą skutecznością w tej branży cieszą się za to:
– obraz twarzy,
– podpis odręczny,
– głos,
– kształt uszu oraz dłoni.

Relatywna skuteczność

O tym czy dana technika jest skuteczna czy też nie decydują dwie zmienne:
– łatwość uzyskania pomiaru do identyfikacji,
– trudność fałszerstwa biometrycznego podpisu.
Okazuje się, że by sfałszować odcisk palca nie potrzeba skomplikowanych technologii. W dzisiejszych czasach wiedzę tę przekazuje się m.in. studentom na laboratoriach kierunkowych. Za pomocą jedynie zdjęcia odcisku, foli i drukarki możemy uzyskać bardzo zadowalające efekty, zdolne oszukać skaner. Na szczęście rewolucja nie pozostawiła tego problemu samemu sobie i opracowała skanery znacznie dokładniejsze – np. oceniające rozkład porów znajdujących się pomiędzy ludzkimi liniami papilarnymi.

Obraz tęczówki jest również możliwy do podrobienia. Podobno, by oszukać skaner, wystarczy zdjęcie oka w rozdzielczości nie mniejszej niż 600 dpi. W źrenicy na karce robi się dziurkę (by nasza naturalna dawała odblask) i przykłada do własnego oka. Okazuje się też często, że taka metoda może okazać się bardziej skuteczna niż… zastosowanie naturalnego oka, gdyż dysponuje bardziej idealnymi parametrami do pomiaru. By uniknąć problemów z taką technologią zaleca się więc powierzenie nadzoru nad skanerem osobie trzeciej, która będzie mogła wyeliminować ewentualne próby nieuczciwego obejścia zabezpieczeń.

Biometryczny podpis odręczny charakteryzuje się natomiast małą skutecznością i szansą pomyłki rzędu kilkunastu procent. Opracowano jednak technologię, która pozwala na ocenę nie tylko samego podpisu, ale i również szybkości pisania, nachylenia pióra czy też nacisku. Te dodatkowe dane sprawdzające pozwalają na zmniejszenie szansy na błąd w ocenie do mniej niż 1%.

USA

Stany zjednoczone są jednym z krajów, który zdecydował się na bardzo szerokie zastosowanie uwierzytelnienia za pomocą biometrii. Dzieci wchodząc do autobusu muszą w ten sposób potwierdzać swoją tożsamość, studenci odbierający posiłki również. Także wychodząc z sali widzeń w więzieniu należy poddać się takiemu testowi. Na lotniskach stosuje się skanery twarzy, by poprawić bezpieczeństwo oraz wykrywalność osób zagrażających mu lub poszukiwanych. Najważniejszym warunkiem jest tu przecież zgoda społeczna, którą w USA najwyraźniej uzyskano.

Dziękujemy assel.pl za konsultację merytoryczną.